Op Tweede Kerstdag wordt voor de laatste keer de Eucharistie gevierd in de kerk van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Rozenkrans te Glanerbrug, waarna de kerk zal worden onttrokken aan de eredienst.
U wordt van harte uitgenodigd voor deze laatste viering op vrijdag 26 december om 10.30 uur
Voorgangers zijn pastoor Patrick Kuipers, pastoor Jos Verbraeken en pastoraal werkster José van den Bosch – van Os.
Herenkoor St. Caecilia zal de muzikale ondersteuning verzorgen.
Aan het eind van de viering wordt het altaar ontruimd, worden de kaarsen gedoofd en volgt er een processie met het uitdragen van kerkelijke symbolen en H. Sacrament naar het parochiehuis. Pastoor Kuipers zal het licht uitdoen en de kerk sluiten.
Tekst van J. Kwakman:
Het is voorbij……
Eind 19e/begin 20e eeuw groeit Glanerbrug snel door de textielindustrie van Enschede en Gronau en daarmee groeit ook de behoefte aan een eigen kerkgebouw voor de katholieke gemeenschap. Kapelaan Meijer gaat die kar trekken: hij zamelt geld in en krijgt van de familie Krasschenberg een stuk grond geschonken.
Het bisdom keurt het plan van architect Alfred Tepe voor de bouw van de kerk in 1902 goed. De bouwkosten worden begroot op een bedrag van iets meer dan 26.000 gulden en dat is omgerekend zo’n € 12.000. Op 4 augustus 1902 legt Meijer de eerste steen en op zondag 12 mei 1903 wordt de kerk plechtig ingewijd. Twee maanden later mag de katholieke gemeenschap zich officieel de parochie “Onze Lieve Vrouwe koningin van de Allerheiligste Rozenkrans” noemen. Nu alleen nog een mooie pastorie en het hart van de katholieke gemeenschap is klaar. In 1907 is ook dat geregeld en kan pastoor Voss, de opvolger van Meijer, de pastorie betrekken.
Nog voor de Tweede Wereldoorlog is de katholieke zuil keurig ingericht met scholen, een muziekkorps, sportverenigingen, jeugdbewegingen, koren, vakbonden en zelfs toneelverenigingen.
Op Eerste Paasdag van 1945 gebeurt er iets bijzonders: pastoor Puntman krijgt tijdens de mis die ochtend te horen dat de bevrijders in aantocht zijn. Het gedonder van kanonnen is al te horen. De mis wordt aangepast waarna iedereen zich naar huis spoedt en de gebeurtenissen daar afwacht. Gelukkig verloopt de bevrijding van Glanerbrug zonder al te veel oorlogsgeweld en kan het leven zijn loop hernemen.
De kerk is en blijft ook na de bevrijding het middelpunt in het leven van de katholieke gemeenschap; het aantal dopelingen beleeft eind jaren ’50 een grote piek, om daarna wat terug te lopen. Die terugloop is de voorbode van de ontzuiling die Nederland gaat treffen en die het eerst zichtbaar wordt in de grote steden. Maar daarbij zal het niet blijven.
In Glanerbrug verneemt het kerkbestuur in 1991 dat de toestand van het kerkdak zorgwekkend is en dat er ook andere werkzaamheden met spoed moeten worden uitgevoerd. Onder leiding van pastor Alink wordt besloten tot een grote renovatie, waarbij niet alleen aandacht is voor de bouwkundige staat van het gebouw, maar waarbij ook de inrichting een opknapbeurt krijgt. Via acties wordt geld onder de parochianen ingezameld en diverse groepen en individuele parochianen steken de handen uit de mouwen. Op 16 september 1994 zit deze enorme klus er op. Kardinaal Simonis komt naar Glanerbrug om de kerk opnieuw in te wijden en het resultaat van alle inspanningen mag er zijn.
Helaas kan die mooie kerk de terugloop in het kerkbezoek niet tegenhouden. De opbrengsten uit collectes en kerkbijdragen lopen terug, het wordt moeilijker om vrijwilligers te vinden en vanuit het bisdom worden parochies opgedragen om op te gaan in grotere verbanden. Glanerbrug gaat na het vertrek van de laatste “eigen” pastor Alink in 2003 samen met de parochies van Losser, Overdinkel en Lonneker op in de nieuwe parochie “Maria Vlucht”. In datzelfde jaar viert katholiek Glanerbrug het eeuwfeest van de parochie. Een week lang zijn er feestelijkheden voor jong en oud. Het zal het laatste grote evenement zijn.
De vergrijzing van het bestand aan parochianen, teruglopend kerkbezoek en financiële tekorten dwingen het parochiebestuur tot handelen. Het is onmogelijk om de neo-gothische kerk van 1903 in stand te houden. Er zit niets ander op dan kerk en pastorie te verkopen, zodat er geld komt om aanpassingen en verbeteringen in het parochiehuis te betalen waardoor dit een plek kan blijven om samen te komen voor gebed, bezinning en om te vieren. In oktober 2025 maakt de locatieraad bekend dat kerk en pastorie zijn verkocht aan Kunst- en antiekhandel Fröhlich die van plan is om er appartementen in te maken.
Op 26 december 2025 zal pastoor Patrick Kuipers, zelf afkomstig uit Glanerbrug, voor het laatst de eucharistie vieren in de kerk, waarna het gebouw aan de eredienst wordt onttrokken. Daarmee wordt een hoofdstuk van ruim honderd jaar katholieke geschiedenis in Glanerbrug afgesloten.
Het gebouw krijgt een nieuwe bestemming, maar de verhalen van generaties gelovigen die er hun hart hebben in hebben uitgestort in tijden van blijdschap of verdriet blijven in de stenen en ramen verankerd.
En de gemeenschap leeft voort……