Willy Rekveld
18 september 2024
‘Wat klein is wordt de grootste.’ bij Mc. 9. 30-37
We leren in ons leven: ‘Denk in het groot!’. Hoe meer je weet, des te wijzer ben je. Macht en aanzien zijn belangrijk. Maar dat wil niet zeggen dat je hierin niet verstandig moet zijn of wijs.
In alles wat we leren is levenswijsheid de beste levensschool. De praktijk noem ik dat. Denkend aan de jaren zestig, begin jaren zeventig, toen er nog gedacht werd in grote aantallen. In veel kerkgangers. In die jaren werden er nog kerken gebouwd; die nu gesloten worden. Veel dode stenen tegenover levende stenen.
Denkend in het groot. Jezus denkt niet in het groot. Hij denkt en ziet naar wat klein is en zwak. Naar de kwetsbaren. Hij ziet dat daardoor het aantal volgelingen afneemt. Ja ze waren er wel toen Hij wonderen deed. Bij de brood-vermenigvuldiging waren het er duizenden. Hij zou hun koning moeten worden, hun leider. Hij zou verandering brengen in hun land. Maar Jezus zegt, dat zij zelf moeten veranderen. Zelf een ommekeer moeten maken. Maar als Hij zo spreekt zien ze het niet meer met Hem zitten. Ze verlaten de groep. De groep wordt weer klein.
Hij houdt hen en ons een spiegel voor. Verbeter de wereld begin bij jezelf. Maar ook de kleine groep, de twaalf, geeft niet thuis als Jezus spreekt over het kruis, over zijn dood. Zij denken en spreken over wie van hen de belangrijkste is. De beste is. Dit is niet de levenswijsheid van Jezus.
Zijn boodschap is: ‘Kies voor wat klein is. Wat zwak en kwetsbaar is. Geen aanzien heeft’. Dat plaatst Hij in ons midden. Een kind! Denkend aan dat kind denk ik aan kinderen die geen bestaansrecht hebben door welke omstandigheden ook. Dat zien, én daarin een weg gaan is groots. Kiezen wij voor het kleine. De zorg voor het zwaksten.
Samen die keuze maken en daarin groot worden dat is levenswijsheid.
parochievicaris Willy Rekveld
