De evangelielezing van komende zondag vertelt het verhaal van de rijke man en de arme Lazarus. Er is tussen hen een wijde en onoverbrugbare kloof ontstaan. Het had niet zover hoeven komen als de rijke man aandacht had gehad voor de nood van de arme Lazarus die aan zijn poort lag. Maar de rijke man was te druk met zijn eigen leven en had geen oog voor hem. En nu is het te laat.
Het verhaal schuurt en dat zal ongetwijfeld de bedoeling van de evangelist Lucas zijn geweest die dit verhaal heeft opgeschreven Lucas 16, 19-31)! Want wie herkent het niet; dat er iemand op de deur van ons hart klopt, als was het de arme Lazarus die voor onze poort ligt, maar we geven niet thuis. Het komt ons nu even niet uit om oog en oor te hebben voor de ander die het moeilijk heeft. Maar, zo roept het verhaal ons op: laat het niet zover komen dat er een kloof ontstaat, die ons voorgoed van elkaar verwijdert!
Deze woorden hebben mij ertoe aangezet om gisteravond een zieke vriendin te bellen, iets wat ik al veel eerder had moeten doen. Het was een fijn gesprek: de poort is geen kloof geworden.
José van den Bosch-van Os, pastoraal werkster
