Willy Rekveld
30 september 2025
‘Ik geloof’. Hoe vaak hebben we dat niet uitgebeden, uitgezongen?
Jezus’ leerlingen, de apostelen die in Zijn voetstappen gaan, vragen Hem dat: ‘Geef ons meer geloof’. Ook wij vragen Hem om dat geloof. Want in het leven van toen en nu hadden, hebben mensen vragen bij het leven van alle dag.
Hoe vaak denken wij niet bij tegenslag: ‘Hoe kom ik er doorheen?’. Alleen lukt mij dat niet, ervaren we maar al te vaak. Hoe klinken dan de woorden van Jezus in onze oren: ‘Ik zal er zijn voor jou?’. Hebben we daarin vertrouwen, geloof? Hoe klein ook dat geloof mag zijn. Geloven en vertrouwen dat je niet alleen er voor staat. Dat God met je meegaat, zichtbaar geworden in Jezus. In Zijn boodschap, dat wij mensen er voor elkaar moeten zijn. Gewoon in de kleine dingen. ‘In bescheidenheid’, zegt Jezus.
In het lied ‘Pelgrims van hoop’, de hymne voor het jubeljaar 2025, wordt dit mooi verwoord. Als wij vlam van liefde en hoop voor elkaar kunnen zijn, dan zijn wij in Gods Naam vlam van leven voor elkaar.
Er wordt mij weleens gevraagd om een kaarsje te doen branden bij Maria. Ze hebben vertrouwen, geloof, dat ze er niet helemaal alleen voor staan. Dat er iemand is, die naast je staat. Geloof in God? Jezus? Maria? Mensen met wie je het leven deelt? Zo denken en ervaren is genade. En in die genade, ons gegeven, kunnen we meer dan we zelf denken.
Dat mag een bron van leven zijn, hoe klein ons geloof ook is.
Willy Rekveld, parochievicaris