Met Palmpasen staan we aan het begin van de Goede Week. Het begint vrolijk. Met de intocht in Jeruzalem. Jezus wordt juichend binnengehaald. Als een koning. Zoals wij vaker juichend nieuwe leiders, politieke partijen, nieuwe ideeën binnenhalen, om ze niet al te veel later bij het grof vuil te zetten. Het bracht toch niet wat we ervan hadden verwacht.
Zo verging het ook Jezus van Nazareth. Een paar dagen na zijn bejubelde intocht was hij als een misdadiger vermoord aan het kruis. Zo lijkt heel zijn missie op een mislukking te zijn uitgelopen. Maar dan komt het. De Geest bleek uit de fles en er niet meer in te krijgen. Dat gebeurt overal, waar mensen opstaan tegen onrecht en het goede leven en vrijheid zoeken.
Je kunt betogingen neerslaan. Je kunt tegenstanders in de gevangenis zetten of zelfs vermoorden. Je kunt schijnprocessen laten voeren. Maar de dictatuur van macht, hebzucht, grootheidswaanzin wint uiteindelijk nooit.
De liefde blijkt sterker dan de dood. Dat vieren we met Pasen. Enerzijds doen we dat zelf: opstand. Anderszijds gebeurt het aan ons: opwekking. Daar zien we als christenen de hand van God in. Hij trekt met ons mee. Door heel ons leven, net als door deze Goede Week.
Misschien kom je Hem tegen. In een moment tijdens een viering, de Mattheuspassion, een sobere maaltijd, thuis in je gebed, waarin je door God wordt aangeraakt. Door de Geest door Jezus vrijgegeven. Ik wens je een bemoedigende Goede Week toe.
Frank de Heus, pastoraal werker
